"હૃદયનો ફેરફાર"
ગુજરાતના એક નાના ગામમાં રહેતો **મિતુલ** નામનો છોકરો હતો. એનું મન શાળામાં નહોતું લાગતું. શિક્ષક પૂછે તો ચુપ. હોમવર્કમાં લાપરવાહી. પુસ્તકો કરતાં એને રમકડાં, મોબાઈલ અને મસ્તી ગમતી. માતા-પિતા ઘણી વાર કહેતા:
> “બેટા, અભ્યાસ કર, ભવિષ્ય સારું બનશે.”
> પણ મિતુલના કાન પર જાંઇ નહીં.
તે માટે અભ્યાસ “કંટાળાજનક” અને “નિરર્થક” લાગતો. એ હંમેશાં કહેતો –
> “જીવનમાં સફળ થવા માટે પુસ્તક વાંચવું જ કેમ? ઘણાં લોકો વિના અભ્યાસે પણ કમાઈ રહ્યા છે!”
તેની આ વૃત્તિને જોઈ તેની માતા દરરોજ ભગવાન પાસે પ્રાર્થના કરતી –
> “મારા દીકરાનું હૃદય બદલજે પ્રભુ, એને સાચો માર્ગ બતાવજે…”
અગાઉ ની પોસ્ટ સેલેરી ખાતા માટે થયેલ DDO WITH SBI NA MOU CLICK HEARE
એક દિવસ શાળામાં નવો શિક્ષક આવ્યો – **દેવેશ સર**.
સાદા કપડાંમાં, ચહેરા પર સ્મિત, અવાજમાં પ્રેમ.
તેમણે ક્લાસમાં પ્રવેશ કર્યો અને કહ્યું:
> “બાળકો, આજે હું તમને કોઈ પાઠ નથી શીખવાવવાનો. આજે આપણે *જીવન*નો પાઠ શીખીશું.”
બાળકો ઉત્સુક બની ગયા. મિતુલ પણ ધ્યાનથી સાંભળવા લાગ્યો.
દેવેશ સરે ટેબલ પર એક કાચનું વાસણ મૂક્યું અને તેમાં મોટા પથ્થર નાખ્યા. પછી પૂછ્યું:
> “શું વાસણ ભરાઈ ગયું?”
> બધા બોલ્યા, “હા સર!”
પછી સરે નાના કંકર નાખ્યા. કંકર પથ્થર વચ્ચેથી ઉતરી ગયા.
પછી પૂછ્યું, “હવે ભરાઈ ગયું?”
બધા બોલ્યા, “હા સર!”
હવે સરે રેત નાખી. રેત પણ બધાં ખૂણામાં ઉતરી ગઈ.
બાદમાં તેમણે પાણી નાખ્યું.
પછી સ્મિત કરતાં પૂછ્યું –
> “હવે કહો, જો હું શરૂઆતમાં પાણી નાખી દઉં તો શું મોટા પથ્થર સમાવી શકીશ?”
> બધાએ કહ્યું, “ના સર!”
સર બોલ્યા –
> “આ જ છે જીવનનો પાઠ. મોટા પથ્થર એટલે આપણા **મુખ્ય મૂલ્યો** – સમય, શિક્ષણ, સંબંધ, સ્વપ્નો. જો આપણે પહેલા નાની-નાની બાબતોમાં સમય બગાડીએ, તો જીવનના મોટા હેતુ માટે જગ્યા જ નહીં રહે.”
મિતુલને એ વાત **સીધી હૃદયમાં વાગી**.
તે વિચારવા લાગ્યો –
> “હું પણ નાના આનંદોમાં સમય બગાડી રહ્યો છું… મારા મોટાં સપના ક્યાં ગયા?”
તે દિવસથી મિતુલનો વલણ બદલાયું.
સવારમાં એલાર્મ વાગે, તો હવે ઉઠી જતો.
પુસ્તક ખોલે ત્યારે આંખો થાકી નહીં – મન ઉત્સાહિત થતું.
હવે શિક્ષક પૂછે ત્યારે હાથ ઊંચો કરી બોલતો.
દેવેશ સર તેની મહેનત જોઈ બોલ્યા –
> “વાહ મિતુલ! તારામાં અદભુત શક્તિ છે. ફક્ત વિશ્વાસ રાખ, તું કરી શકે છે!”
એ શબ્દો મિતુલના હૃદયમાં દીવા સમાન જળ્યા. 🌟
હવે શાળા પછી મોબાઈલમાં ગેમ નહીં, પણ વિષયનો રિવિઝન.
સંધ્યે મિત્રોની સાથે વાત નહીં, પણ માતા-પિતાની સાથે સમય.
એણે પોતાના રૂમની દીવાલ પર મોટાં અક્ષરે લખ્યું:
> “**મારું સપનું – જીવનમાં કંઈક મોટું કરવું છે!**”
સફળતા સરળ નહોતી.
કેટલાંક દિવસ થાક લાગતો. મિત્રો બોલાવતા – “ચાલ રમવા જઈએ.”
પણ એ કહેતો, “પછી. આજે એક પાનું વધુ વાંચી લઉં.”
પરીક્ષા નજીક આવી.
પહેલા જે મિતુલ હંમેશા અંતમાં આવતો, એ હવે આખી ક્લાસનો પ્રિય બન્યો.
શિક્ષકોને આશ્ચર્ય લાગ્યું – “આ તો એ જ મિતુલ છે?”
“ફળ મહેનતનું”
પરિણામના દિવસે મિતુલ હાથ જોડીને ઉભો હતો.
શિક્ષકોએ રિપોર્ટ કાર્ડ આપ્યો.
તેના આંખોમાં આંસુ – પણ આ વખતે આનંદના! 😢✨
**પ્રથમ નંબર** – તેનાં નામે!
માતા-પિતાએ ગળે લગાવી કહ્યું,
> “તારું હૃદય બદલાયું એટલે જીવન પણ બદલાઈ ગયું.”
મિતુલ બોલ્યો,
> “મમ્મી, હવે સમજાયું – અભ્યાસ ફક્ત ગુણ માટે નથી, જીવનના ગુણ માટે છે!”
તે દિવસથી મિતુલ ગામનો *Role Model* બન્યો.
બાળકો એને જોઈ પ્રેરિત થવા લાગ્યા.
શિક્ષકોએ કહ્યું –
> “જેનું મન બદલાય, તેનું જગત બદલાય.”
મિતુલ હવે સપના જોઈને જ નહીં, પણ એને સાકાર કરવા લાગ્યો.
તે હવે કહે –
“અભ્યાસ એ ભાર નથી, એ તો મારી ઉડાનના પાંખ છે!” 🕊️
* સાચો ફેરફાર બહારથી નહીં, અંદરથી આવે છે.
*એક સારો શિક્ષક અને એક સાચો વિચાર, આખું જીવન બદલાવી શકે.
*જો હૃદયમાં ઇચ્છા છે, તો કોઈ લક્ષ્ય અશક્ય નથી.
